Ovaj rad bavi se proučavanjem psihopatije od njenih samih početaka do današnjih dana. Povijest termina seže još iz doba Teofrasta, te se konstantno nadopunjavala i širila s prolaskom vremena.U drugom poglavlju detaljnije se proučava metoda kanadskog psihologa Roberta D. Harea čija Lista za obilježavanje za psihopatiju je i dandanas jedan od najprovjerenijih alata u psihopatijskim studijama. Hare nam na detaljan način opisuje četiri različite, no povezane grupe u koje je razvrstao simptome psihopatije. Svoje karakteristike i značajke nadodali su i brojni ostali stručnjaci s polja psihologije koji brane ili opovrgavaju Hareove grupe.Treće poglavlje govori o sekundarnoj psihopatiji čijim je uvođenjem Hervey Cleckley napravio jasnu distinkciju između aktivnih i pasivnih psihopata, te njihovom ulogom i funkcijom u društvu. Kroz niz primjera, vidjet ćemo koliko često je teško dijagnosticirati psihopatiju ili uspostaviti pogrešnu dijagnozu.Zadnja dva poglavlja bave se primjerima psihopatskih ličnosti iz stvarnog i fiktivnog svijeta; kod ovih prvih je objašnjena povijest njihovog ponašanja koje je potom eskaliralo do krajnjih granica, dok kod drugih uviđamo otkud su autori filmskih, serijskih i književnih dijela crpili ideje za svoje likove, te na koji su način reprezentirani publici.